Saturday, March 31, 2012

kAu sampAhkAn kEpercAyaAn yAng aKu BeRi,,''

letih sudah aku
hidup makin kaku
resah menghambur keliru
fikiranku tak tentu..

letih sudah aku
emosiku beku
mengapa harus begitu
entah, aku pun tak tahu..

letih sudah aku
jiwa kian bisu
hati bicara sendu
mengapa harus tertipu..

letih sudah aku
pinta fahami aku
aku bukan batu
ku punya rasa malu..

letih sudah aku
cuba fahami kamu
sedang dirimu
terusan menyiksa aku..

Aku menangis. Apa kau hirau kan?

Aku terkilan. Kau peduli apa kan?

Aku sedih. Gi mampos la ngan aku kan?

Aku marah. Ada kau kisah? Tak kan?

Aku sakit hati. Kau nak amek tau ke? Tak kan?

Aku kecewa. Kau kisah apa?

Aku tau aku bukan sape-sape dalam hidup kau.

Aku tau aku tak penting dalam hidup kau.

Tapi kau penting dalam hidup aku.

Aku anggap kau sebagai sahabat, sebagai abang.

Dan kau sampahkan kepercayaan aku macam tu je.

As for me, love is important but trust is greater.

Kalau aku sayang someone, tak semestinya aku percayakan dia.

Tapi kalau aku percayakan orang tu, meaning aku sayangkan dia.

Dan kau buat percaya aku tu tak ada makna.

Kau buat inferior aku makin tinggi.

Kau buat aku rasa makin down, makin rendah harga diri.

Kau buat perasaan aku macam tak de nilai, tak de harga.

Terima kasih sebab buat aku sedar.

Men are not to be trusted at all. After all.

No comments:

Post a Comment